Wanda Chotomska urodziła się 26 października 1929 roku w Warszawie i w rodzinie inteligencji pracującej. Jej rodzice i dziadkowie ukończyli wyższe studia, ale charakter wykonywanej przez nich pracy zawodowej odbiegał znacznie od wyuczonego zawodu. Pisać nauczyła się w wieku czterech lat. Naukę w szkole podstawowej rozpoczęła, kiedy ukończyła lat pięć. Już w drugiej klasie zbierała i zapisywała rymy, które wpisywała do dziewczęcych pamiętników. W tym też okresie napisała pierwszą parafrazę mickiewiczowskiego wiersza Powrót taty. Jeszcze przed wojną rozpoczęła naukę w Gimnazjum Żeńskim im. W. Szachtmajerowej w Warszawie. W tejże szkole kontynuowała naukę na tajnych kompletach w okresie okupacji niemieckiej. Podczas powstania warszawskiego była sanitariuszką w szpitalu przy ulicy Białobrzeskiej. Po kapitulacji przebywała w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd udało się jej zbiec i zamieszkała w Mosznie. Po wojnie mieszkała z młodszą o dwa lata siostrą Teresą w Grodzisku Mazowieckim. Uczyła się nadal w Gimnazjum im. Szachtmajerowej, ale w Komorowie koło Warszawy. W 1947r. zdała maturę. Wróciła do Warszawy i do 1950r. uczyła się w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. Po włączeniu Szkoły Dziennikarskiej do Akademii Nauk Politycznych studiowała na jej wydziałach: Dziennikarskim i Społeczno - Politycznym. Już w czasie studiów dziennikarskich, od 1949r., pracowała w redakcji pisma harcerskiego „Świat Młodych” w dziale literackim. W 1951 roku rozpoczęła współpracę z redakcją "Świerszczyka" - czasopisma dla młodszych dzieci szkolnych. Pierwsze utwory: wiersze i piosenki publikowane w „Świecie Młodych” i „Świerszczyku” (1951 - 1952) podpisywała Chotomska razem z Mironem Białoszewskim, redaktorem współpracującym z nią w tej samej redakcji. Podpisując utwory używali wspólnego pseudonimu - Wanda Miron. Do pracy w redakcji „Świata Młodych” wróciła w 1954r. i pracowała w niej do 1971r. Od 1952 do 1982 roku swe wiersze, fraszki, prozę i teksty sceniczne dla dzieci drukowała w "Płomyku" - dwutygodniku dla młodzieży, od 1953 r. w "Płomyczku" oraz od 1957 w "Misiu", czasopiśmie dla najmłodszych. Współpracę z radiowym teatrzykiem piosenki dziecięcej „Wiolinek” rozpoczęła w 1958 roku. W tym samym czasie rozpoczęła pisanie piosenek dla dziecięcego zespołu wokalno - tanecznego „Gawęda”. Napisała dla Gawędy dziesiątki piosenek, do których muzykę tworzył Włodzimierz Korcz. Za twórczość dla amatorskich teatrów młodzieżowych w 1960r. otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, a w 1961 roku nagrodę Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych za twórczość dla dzieci. Początek lat sześćdziesiątych to okres, w którym Wanda Chotomska współpracowała z Radiem i Telewizją Polską. Od 1962 przez jedenaście lat telewizja emitowała dobranockę „Jacek i Agatka”, do której pisała teksty. Dobranocka cieszyła się bardzo dużą popularnością. Trzy razy w tygodniu dzieci przed telewizorami podziwiały i mogły utożsamiać się z prezentowanymi bohaterami. W 1963 roku Komitet do Spraw Radia i Telewizji nagrodził pisarkę za całokształt jej dotychczasowej twórczości dla radia i telewizji. Zawsze związana ze sprawami dzieci i wsłuchująca się w ich prośby i marzenia poetka w 1965 r. została wyróżniona Odznaką Przyjaciela Dziecka. Dwa lata później zainicjowała poprzez telewizyjną dobranockę stworzenie dziecięcego odznaczenia dla dorosłych, którzy są prawdziwymi i najlepszymi przyjaciółmi dzieci i okazują im serce oraz dają im radość. Weszła w skład członków Kapituły Orderu Uśmiechu, która rozpatrywała wnioski kandydatów do Orderu. W 1969 same dzieci przyznały jej jeden z pierwszych Orderów Uśmiechu - jeszcze w czasach, gdy to niezwykłe odznaczenie było autentycznie przyznawane na życzenie dzieci ich ulubieńcom. Chotomska w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX w. tworzyła bardzo różnorodne utwory pisane wierszem i prozą. Wydawała tomiki śmiesznych i zabawnych wierszy np.: "Czarna krowa kropki bordo" (1970), "Dla każdego coś śmiesznego" - (1971), "Dlaczego cielę ogonem miele" (1973), "Gdyby tygrysy jadły irysy (1975), opowiadania z życia dzieci pisane prozą np. "Drzewo z czerwonym żaglem" (1976) wpisane na międzynarodową listę honorową im H CH. Andersena. W latach 1975 - 1980 pisała felietony do Trybuny Ludu, które ilustrowane były przez Bohdana Butenkę i ukazywały się w rubryce pt. "Dzień Dobry". Przybliżała dzieciom muzykę polską oraz naszych wielkich kompozytorów w opowieściach wierszowanych i pisanych prozą: "Muzyka pana Chopina" (1978), "Muzyka pana Moniuszki" (1987), "Muzyka pana Szymanowskiego" (1989), "Tańce polskie" (1981), "Kolędy" (1988), wprowadzała przedszkolaków i dzieci niedowidzące w świat instrumentów muzycznych (1988) "Wszystko gra". Jej wierszowane przewodniki po miastach "Abecadło Krakowskie" (1962), "Abecadło warszawskie" (1973), utwory: "Opowieści o arce" (1962), "Opowieść o arrasach", oraz "Dzieci pana Astronoma" (1961), "Legendy polskie: (2000), odkrywają przed dziećmi nieznany, ciekawy świat, o którym dobrze coś wiedzieć na serio, zgodnie z zasadą: "Kto więcej umie, nie zginie w tłumie".
Za całokształt twórczości literackiej w 1976 roku otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów i w tym samym roku została odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W późniejszych latach rozwijała się współpraca Wandy Chotomskiej z teatrami zawodowymi. Wiele jej utworów zostało adaptowanych na scenę, tworzyła również samoistne teksty dramatyczne. Jako pierwsze powstało widowisko "Dzieci pana Astronoma", wystawione w roku 1969 w teatrze "Baj" w Warszawie. W programie przedstawienia poetka zwróciła się do dzieci, nawiązując do popularnych wówczas marzeń o kosmicznych podróżach. 22 lutego 1996 roku w szczecińskiej Operze i Operetce odbyła się prapremiera opery musicalowej buffo pt. "Skąd to zwierzę w operze". Libretto do tego utworu napisała Wanda Chotomska. W latach 1964 - 1983 należała do Związku Literatów Polskich, włączała się z dużym zaangażowaniem w prace na rzecz tego stowarzyszenia. Jesienią 1980 roku w związku z ideą urządzenia aukcji książek pod hasłem "Pisarze Warszawy na rzecz Solidarności" podjęła się jej organizacji. Pełna energii i inicjatywy, gromadziła, porządkowała i spisywała książki w siedzibie Domu Literatury na Krakowskim Przedmieściu. Rok 1999 był rokiem jubileuszowym literatki. Obchodziła jubileusz 50 - lecia pracy twórczej. Z tej okazji w różnych miastach Polski odbywały się liczne uroczystości, wystawy, wernisaże prezentujące fotograficzną autobiografię jubilatki. Mieć odwagę i potrafić odznaczyć się wśród innych własnym samo swoim stylem - do tego zachęca swoich czytelników. Zabawę czyni sztuką i tej sztuki uczy dzieci, nie tylko przez utwory, ale i ogólnopolskie rozliczne akcje teatralne "Podróży po literaturze". W swej twórczości w powiązaniu z działalnością na rzecz dzieci w bezpośrednich kontaktach z nimi jest niezrównana, konsekwentnie realizuje swoje cele, które postawiła sobie jako pisarce, kierując swoją twórczość dla małych czytelników.
DLACZEGO WANDA CHOTOMSKA?
Wanda Chotomska, urodzona w 1929 roku, to wybitny twórca współczesnej literatury dziecięcej. W ogromie jej dorobku znajdują się formy poetyckie, prozatorskie, dziennikarskie, teatralne, scenariusze oraz programy radiowe i telewizyjne adresowane do dzieci. Od chwili debiutu, w roku 1958 książką dla najmłodszych „Tere-Fere”, do dnia dzisiejszego wydała około 100 książek. Jest autorką cyklu pierwszych dobranocek telewizyjnych pt. „Jacek i Agatka”. Opowiadanie pt. „Drzewo pod czerwonym żaglem” w 1976 roku zostało wpisane na światową Listę Honorową im. H.Ch. Andersena, jako utwór o wybitnych walorach literackich i psychologicznych dla dzieci.
Motywy przewodnie zawarte w utworach literackich Wandy Chotomskiej to tradycja, przyroda, ekologia, sztuka, rodzina, szkoła, zabawa, muzyka i bezpieczeństwo. Obejmują one niemal każdą dziedzinę życia młodych czytelników, są bliskie dziecięcemu światu wyobraźni, dziecięcym przeżyciom i doświadczeniom, a wszystkie te zagadnienia łączy ogromna miłość do tego, co polskie. Autorka wprowadza najmłodszych w świat pozytywnych wartości. Powoływani przez nią do życia bohaterowie potrafią uczyć i bawić kolejne pokolenia. Jej twórczość pod wieloma względami można wykorzystać jako materiał do pracy edukacyjnej i wychowawczej uczniów.
Wanda Chotomska w całej swojej twórczości podkreśla, jak niepowtarzalną, wrażliwą i wartościową istotą jest dziecko. Aktualność, uniwersalność wyrazu artystycznego jej utworów pozwala zachęcać całe rodziny do wspólnego czytania dzieciom. Wśród wielu nagród, którymi uhonorowano pisarkę, znalazły się również nagrody przyznawane przez same dzieci. W 1965 roku została wyróżniona Odznaką Przyjaciela Dziecka, a w 1969 roku za swoją postawę bliską najmłodszym otrzymała Order Uśmiechu. Wanda Chotomska, jako patron szkoły z pewnością wpłynie pośrednio - poprzez książki, a bezpośrednio – poprzez swoją obecność w placówce, na twórczą postawę uczniów, nauczycieli i rodziców.
